Krashki ovcar

Jak je i srednje velik pas. Glava je široka, plemenita, prijatnog izgleda, lobanja malo izbočena, čeono koleno slabo izraženo, gubica je duboka sa škarastim ugrizom. Ovješene uši imaju oblik slova V. Vrat je jak bez podvoljka, trup krepko razvijen, srednje dug (10 posto je duži od visine) s ravnom leđnom linijom. Rep je visoko postavljen, sabljast, srednje dug, spušten. Dlaka je duga i ravna s gustom poddlakom, na glavi i na prednjem delu nogu je kratka. Boja: metalno siva, čim tamnija osobito na grebenu. Po trbuhu i na prednjem delu nogu je svetlija. Visina kod mužjaka - 57 cm, težina - 30 do 40 kg, kod ženki - 54 cm, težina - 25 do 30 kg. Ima dugu životnu dob. Međunarodni kinološki savez je kraškog ovčara službeno priznao 1939. godine na skupštini u Stockholmu gde je njegov standard predstavio stručnjak slovenske kinologije Teodor T. Drenig. Tada su ga nazvali ilirski ovčar, a pod istim imenom i jednakim standardom je FCI obradila šarplaninca. Službeno su te dve pasmine izdvojili i priznali ih kao kraškog ovčara odnosno šarplaninca 1968. godine. Kraški ovčar je miran, bistar, dobrodušan i ukoliko je potrebno oštar pas, jako privržen gospodaru. Ranije se mogao naći u kraškim predjelima i u Istri, gdje su se njime koristili na teškim brdskim terenima.Još uvijek se koristi kao ovčarski pas, inače je dobar čuvar i prijatan pratilac i kućni pas u prava suprotnost šarplanincu koji je nepoverljiv i oštar, korišten uglavnom za posao pastira u planinama ili kao čuvar većih ograđenih objekata i poseda.